Wereldmunten Cook Islands

De Cookeilanden zijn een archipel van 15 eilanden in het zuidelijke deel van de Grote Oceaan, in vrije associatie met Nieuw-Zeeland. De eilanden hebben een totale landoppervlakte van 236 km². De grootste populatie inwoners concentreert zich op het eiland Rarotonga, waar zich ook de internationale luchthaven bevindt. Buiten de Cookeilanden wonen er in Nieuw-Zeeland zo'n 58.000 mensen die zouden afstammen uit de Cookeilanden. Hoewel alle inwoners van de Cookeilanden officieel inwoner zijn van Nieuw-Zeeland, hebben ze een eigen status als Cookeilander.

Volgens de legendes worden de eilanden al duizenden jaren bevolkt. Feit is dat de Cookeilanden in de 6de eeuw voor het eerst werden bevolkt door Polynesiërs. Van oorsprong zijn de bewoners nauw verwant aan de Maori's. De eerste schriftelijke overdragingen over deze eilandengroep zijn die van de Spanjaarden. De eilanden zijn echter genoemd naar de Engelse ontdekkingsreiziger Kapitein James Cook, die ze in 1773 en 1777 bezocht. Cook gaf de eilanden de naam 'Hervey Islands'. De Russen gaven de eilanden, ter ere van Cook, omstreeks 1820 de naam 'Cook Islands'. In 1821 arriveerden de eerste Engelse missionarissen. Het christendom vond vrij spoedig een grote aanhang en veel eilandbewoners zijn er tot op de dag van vandaag aanhangers van.

De Cookeilanden werden op eigen verzoek een Brits protectoraat in 1888. In 1901 werden de eilanden onder het protectoraat van Nieuw-Zeeland gesteld. Dat bleef zo tot 1965, het jaar waarin de eilanden zelfbestuur kregen.
Nadat de eilanden autonomie verkregen, werd Albert Henry van de Cook Islands Party verkozen als de eerste minister-president. 

Op 11 juni 1980 tekenden de Verenigde Staten een overeenkomst met Nieuw-Zeeland waarmee ze de maritieme grenzen tussen de Cookeilanden en Amerikaans-Samoa vaststelden en waarmee ze hun claim op Penrhyn, Pukapuka, Manihiki en Rakahanga opgaven.
(Bron: Wikipedia en MV)